PANOWANIE NAD ZIEMIĄ

Wpływ człowieka na naturę

Pod przekleństwem grzechu cała natura miała poświadczyć człowiekowi o charakterze i skutkach buntu przeciwko Bogu. Kiedy Bóg stworzył człowieka, dał mu władzę nad ziemią i wszystkimi żywymi stworzeniami. Dopóki Adam pozostał wierny Niebu, cała przyroda była mu podporządkowana. Ale kiedy zbuntował się przeciwko prawu Bożemu, niższe stworzenia zbuntowały się przeciwko jego rządom. W ten sposób Pan w swoim wielkim miłosierdziu ukazał ludziom świętość swojego prawa i pozwolił im z własnego doświadczenia poznać niebezpieczeństwo odrzucenia tego prawa, nawet w najmniejszym stopniu. (PP 59, 60)

Na każdym kroku prześladowała ich świadomość utraconego panowania. Adam był królem wszystkich stworzeń niższego rzędu. Władza jego była uznawana do czasu, kiedy był lojalny wobec Boga. Po popełnieniu grzechu państwo jego rozpadło się. Duch buntu, któremu sam uległ, opanował wszystkie stworzenia. W ten sposób zło wdarło się wszędzie i opanowało nie tylko rodzaj ludzki, lecz także świat zwierząt i całą przyrodę. Skażone zostały drzewa w lesie, trawa na łąkach i powietrze, którym oddychano. Wszystko było napiętnowane poznaniem grzechu i zła. (Wy 18,3)